10 Mart 2012 Cumartesi
Çocuk ruh sağlığı sayfa:50
ÇOCUK
YETİŞTİRMEDE KULLANILAN YÖNTEMLER
Çocukların eğitimi ve yetiştirilmesinde genel eğitimin eksik olduğu
kabul edilmektedir. İnsanlar herhangi bir meslek sahibi olmak için eğitim
görürken, anne ve baba olmak için ve çocuk eğitimi, bakımı konularında hiçbir
eğitimden geçmezler. Genel olarak üç tip çocuk yetiştirmede yöntemine
rastlanmaktadır. Otoriter yaklaşımda, çocukta istenilen davranışın
geliştirilmesi katı kurallarla sağlanır.
Demokratik yaklaşımda anne baba çocuklarından beklediği davranışın
nedenlerinin çocuk tarafından anlaşılması için çeşitli açıklamalar yapar ve
benimsemesini sağlamaya çalışır.
Çocuğu kendi haline bırakan ailelerde ise çocuk deneme yanılma yoluyla
çevresini tanımakta ve keşfetmektedir. Kendisine fazla güvenen, kendini
denetleyen, sorgulayan, araştırıcı, kendiyle barışık çocukların anne-babaları
çocuğu hem denetler, hem de ondan bazı şeyleri talep eder. Aynı zamanda çocuğa
karşı şefkatli, sıcak, akılcı davranılması ve çocukla iletişime her zaman
hazır, istekli ve teşvik edici olunması gerektiğini bilirler.
Çocuğundan uzak ve daha az sıcak, otoriteler tarzda davranan
anne-babaların çocukları ise kendinden daha az hoşnut, içine kapanıklık ve
hırçın davranışlar belirlenir. Çocuğun iradesini kırmak için zor kullanmanın
gerekli olduğunu düşünürler. Bu tür davranışların yoğun olduğu ailelerde
çocuklar daha öfkeli ve pasif kişilik yapısına sahip olurlar.
Anne babalar akılcı ve soruna yönelik anlayışla çocuklarını
yönlendirmelidirler. Konuşarak, iletişimle teşvik ederek, davranışların
arkasında yatan mantığı anlatmaya çalışmalıdırlar. Çocuğa ciddi ve tutarlı
biçimde rehberlik edilmeli, aile içinde bazı sorumluluklar geç kalmadan
verilmelidir.
Çocukların eğitimi ve yetiştirilmesinde genel eğitimin eksik olduğu
kabul edilmektedir. İnsanlar herhangi bir meslek sahibi olmak için eğitim
görürken, anne ve baba olmak için ve çocuk eğitimi, bakımı konularında hiçbir
eğitimden geçmezler. Genel olarak üç tip çocuk yetiştirmede yöntemine
rastlanmaktadır. Otoriter yaklaşımda, çocukta istenilen davranışın
geliştirilmesi katı kurallarla sağlanır.
Demokratik yaklaşımda anne baba çocuklarından beklediği davranışın
nedenlerinin çocuk tarafından anlaşılması için çeşitli açıklamalar yapar ve
benimsemesini sağlamaya çalışır.
Çocuğu kendi haline bırakan ailelerde ise çocuk deneme yanılma yoluyla
çevresini tanımakta ve keşfetmektedir. Kendisine fazla güvenen, kendini
denetleyen, sorgulayan, araştırıcı, kendiyle barışık çocukların anne-babaları
çocuğu hem denetler, hem de ondan bazı şeyleri talep eder. Aynı zamanda çocuğa
karşı şefkatli, sıcak, akılcı davranılması ve çocukla iletişime her zaman
hazır, istekli ve teşvik edici olunması gerektiğini bilirler.
Çocuğundan uzak ve daha az sıcak, otoriteler tarzda davranan
anne-babaların çocukları ise kendinden daha az hoşnut, içine kapanıklık ve
hırçın davranışlar belirlenir. Çocuğun iradesini kırmak için zor kullanmanın
gerekli olduğunu düşünürler. Bu tür davranışların yoğun olduğu ailelerde
çocuklar daha öfkeli ve pasif kişilik yapısına sahip olurlar.
Anne babalar akılcı ve soruna yönelik anlayışla çocuklarını
yönlendirmelidirler. Konuşarak, iletişimle teşvik ederek, davranışların
arkasında yatan mantığı anlatmaya çalışmalıdırlar. Çocuğa ciddi ve tutarlı
biçimde rehberlik edilmeli, aile içinde bazı sorumluluklar geç kalmadan
verilmelidir.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder